----
22 listopada w czytelni sanockiej filii Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej w Krośnie odbyły się zajęcia biblioteczne dla uczniów z klasy 6 c ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Sanoku. Zajęcia odbyły się w ramach cyklu Poznajemy sylwetki patronów 2022 roku. Biblioteczne spotkanie poświęcone było sylwetce Józefa Wybickiego oraz jego najbardziej znanemu utworowi – „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech”.Uczniowie obejrzeli prezentację multimedialną i zapoznali się z literaturą poświęconą Józefowi Wybickiemu. Przeszedł on do historii jako autor hymnu narodowego. Pieśń, którą napisał w 1797 roku, miała podtrzymywać wśród żołnierzy nadzieję na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Późniejsza nazwa tej pieśni „Mazurek Dąbrowskiego” została oparta na motywach melodii ludowego mazurka. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku „Mazurek Dąbrowskiego” stał się polskim hymnem państwowym. Oficjalnie jako hymn narodowy funkcjonuje od 1927 roku.Józef Wybicki należał też do grona najwybitniejszych osobowości swej epoki. Działał jako prawnik i pedagog. Zajmował się aktywnie działalnością społeczno-polityczną pełniąc funkcję posła i senatora. Ponadto uprawiał twórczość literacką, był poetą oraz pisarzem dramatycznym. Urodził się 29.09.1747 na Kaszubach w Będominie. Był jednym z licznego rodzeństwa, miał: brata Joachima, który został księdzem i aż siedem sióstr, z czego cztery wybrały życie zakonne. W wieku zaledwie dwudziestu lat został powołany na posła. Jego pierwszą żoną była Kunegunda Drwęska, którą poślubił w 1775 roku. Była ona od niego o siedemnaście lat starsza, niestety po zaledwie kilku miesiącach małżeństwa zmarła. Aktywnie uczestniczył od 1777 w pracach Komisji Edukacji Narodowej. Działalność Wybickiego doceniał sam król Stanisław August Poniatowski, co wyrażał zapraszając go do udziału w obiadach czwartkowych. Jego pierwszy utwór dramatyczny to tragedia „Zygmunt August”. Ponownie ożenił się w wieku 33 lat, tym razem z Esterą Wierusz- Kowalską, która pochodziła ze Wschowy. Wkrótce zakupił wieś Manieczki w Wielkopolsce. W latach 1782-1787 urodziło mu się troje dzieci: Teresa, Józef i Łukasz. Opuścił kraj w 1797 i udał się do Włoch. Na ziemi włoskiej między 16 a 19 lipca napisał słowa „Pieśni legionów polskich we Włoszech”. Dopiero w 1802 wrócił do kraju. Pozwolono mu osiąść we Wrocławiu, ale był objęty policyjnym dozorem. Aktywnie uczestniczył w pracach Komisji Rządzącej, a wkrótce docenił to sam Napoleon i dał temu wyraz wracając Wybickiemu jego własność, kupione niegdyś Manieczki. Był silnie związany z Wielkopolską, co sam często podkreślał. Za zasługi otrzymał Złoty Krzyż Legii Honorowej i Order Orła Białego. Zmarł 10 marca 1822 w Manieczkach koło Śremu. Pierwotnie jego zwłoki złożono do grobu w Brodnicy, skąd zostały przeniesione do Kościoła św. Wojciecha w Poznaniu w 1923 roku i umieszczone na tzw. Poznańskiej Skałce. Spotkanie w bibliotece zakończyło się wysłuchaniem, a następnie wspólnym odśpiewaniem przez uczniów hymnu.
oprac. Renata Adamska