----
Uczniowie na zajęciach kółka historycznego „Magellan” poznali wiedzę i osiągnęli umiejętność grawerowania wybranego przez siebie herbu. Herb jest znakiem rozpoznawczym rodu, jego identyfikatorem, równie ważnym jak nazwisko. Wykształcił się we wczesnym średniowieczu, kiedy to znak feudała przenoszono na chorągwie, tarcze lub elementy stroju rycerza pozwalające na jego identyfikację oraz przynależność. Wykształcił się we wczesnym średniowieczu, kiedy to znak feudała przenoszono na chorągwie, tarcze lub elementy stroju rycerza pozwalające na jego identyfikację i przynależność.
Sam herb przeszedł też poważną ewolucję. Od najprostszych znaków geometrycznych jako wizerunków, do skomplikowanych elementów, tzw. figur heraldycznych. Te pierwsze to figury zwykłe i zaszczytne, te drugie zaś, to przeróżne motywy zaczerpnięte ze świata natury otaczającego człowieka. Nazwa herbu pochodzi od słowa „herold”, oznaczającego pierwotnie w kulturze germańskiej znawcę rodowych, plemiennych bóstw opiekuńczych, natomiast w średniowieczu znawcę znaków rozpoznawczych używanych przez ówczesne rycerstwo uczestniczące w turniejach. Każda rodzina szlachecka obok nazwiska posiada również herb, będący w pewnym sensie jego graficznym odpowiednikiem.
Mimo badań, przyczyny pojawienia się systemu heraldycznego nie zostały dotychczas w pełni wyjaśnione. W połowie XII wieku dwie warstwy ludności – możnowładztwo, sięgające swymi początkami do zarania polskiej państwowości i górna warstwa wojów, drużynników królewskich i książęcych, tworzyć zaczęły jednolity stan rycerski zwany szlachtą (nazwa pochodzenia niemieckiego – „Geslech” i czeskiego „Slechta” – oznaczającego ród).
W Polsce herb pojawił się po sformowaniu prawa rycerskiego, obejmującego szereg przywilejów stanowych. Posiadanie ziemi wynikało z przynależności do rodu. Prawo heraldyczne wykształciło się w ciągu XIII – XVI wieku. Mimo faktu, iż prawo używania herbu zastrzeżone było wyłącznie dla rodzin królewskich, książęcych i szlacheckich, to krąg używających go stale się zwiększał. Używali go duchowni, część ludności miejskiej wywodzącej się z urzędników królewskich, cechy rzemieślnicze oraz miasta.
Paweł Olejarczyk
Zdjęcia: Paweł Olejarczyk, joemonster.org/art/12113